deLi

Yıl 1915, ülkemizin en karışık olduğu akıbetinin ve istikbalinin tamamen kendi gayretine bağlı olduğu zamanlardır. Bahsettiğimiz yıllar Birinci Dünya savaşının olduğu zamana denk gelmektedir. Hem de savaşın en kızışmış olduğu en yoğun olduğu yıllar. O zaman Türk ordusu tek bir millete tek bir yönde ve tek bir cephede savaşmamaktadır. Birçok cephede amansız bir mücadele veren Türk milletinin eli silah tutan genci yaşlısı herkes cephededir. Türk milletinin çok sayıda cephede savaştığı akla gelen tüm ihtiyaç malzemelerinin kıt olduğu zorlu bir dönemden geçerken kalplerden dökülenlerin dışa vurumdur kara tren.

Kimi eşini kimi babasını kimi çocuğunu uğurlamıştır. Cepheye giden trenlerin camlarını el sallayarak. Cepheye asker uğurlayan tren garında, gelen trenden acaba bir yakını iner mi yaralı olan sakatlanmış gazı olan var mı diye bekleyenler tren garında. Cephede malzeme erzak mektup göndermek isteyen haber bekleyen, oğlundan eşinden babasından kardeşinden haber bekleyen herkes tren garındadır.

Herkesin ortak bir hissi var ki o da hüzün. Çalan trenin düdükleri ya bir sevdiğini götürüyordur garda bekleyenlerin, ya iyi ve ya kötü bir haber getiriyordu ya da bekleyenleri derin bir hiçlik ile bırakıyordur. Herkes içindeki acı çığlık ile birleştirmiştir o metal yığını trenlerin gardan çıkarken çıkardığı sesleri.

Gam Dolar Yürekler Göz Yaşları Dinmez
Tren garları çok seslidir. Civarında ki her şey ve herkes trenin gara girmesiyle çıkmasını mutlaka duyar hisseder, dağların tepelerinden nasıl demir yollarından dolaşarak geldiğini görür. O yüzden bekleyenlerin hasret beslediği özlediği kimseler bir defa yitirilmiş ise o her trenin gara dayandığı zaman aldığı haberin acısını hep daha taze hisseder kalbinde. Karadır tren o yüzden.

Getirdiği haber kadar kara. Kara tren. Gelişiyle de gidişiyle de yürekteki özlemi hasreti acıyı körükleyen ocaklara ateş yüreklere kor salan Kara tren. Dağlarda salınan ama saldığı dersi bilmeyen Kara tren.